wielkość czcionki -> 
wysoki kontrast -> 
Działalność poselska
Wystąpienia sejmowe
Posiedzenie nr 42 w dniu 07-10-2025 (1. dzień obrad)
Dziękuję.
Pani Marszałek! Panie Ministrze! Moje pytanie będzie tyczyło się ogólnej pracy ministerstwa, a tak właściwie tego, czy ministerstwo pracuje nad tym, o czym strona społeczna mówi od lat: aby sędziowie byli odpowiedzialni za swoje wyroki, a jeżeli złamią prawo, żeby byli wyrzucani nie tylko ze stanu sędziowskiego, ale również z możliwości pracy w zawodzie prawniczym. To są osoby zaufania publicznego. Nie może być tak, że sędzia, widząc, że zbierają się nad nim czarne chmury, ucieka ze stanu sędziowskiego, staje się adwokatem i dalej nie spełnia zasad rzetelności. Czy utraciliby oni ten stan spoczynku, tę emeryturę tak naprawdę? Wszyscy inni zbierają sobie pieniądze na swoją emeryturę, a sędziowie dostają 75% ostatniego wynagrodzenia. Nie mam problemu (Dzwonek) z tym, że dostają te pieniądze, tylko chodzi o to, żeby wiedzieli, że jeżeli złamią prawo, to stracą również stan spoczynku. Dziękuję.
Posiedzenie nr 42 w dniu 07-10-2025 (1. dzień obrad)Szanowna Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Stoimy dziś przed projektem, który pod pięknym hasłem usprawnienia wymiaru sprawiedliwości w rzeczywistości prowadzi do dalszej degradacji standardów orzekania i rozmycia odpowiedzialności władzy sądowniczej. Projekt ten wprowadza rząd Donalda Tuska. Przewiduje on, że asesorzy sądowi, a więc osoby bez gwarancji niezależności, co pokazała sprawa pana Nowaka, będą mogli orzekać w sprawach rodzinnych i nieletnich, czyli w najbardziej wrażliwym obszarze życia społecznego. To nie są sprawy o mandat czy zapłatę faktury. To decyzje o losach dzieci, rodzin, osób chorych i uzależnionych. To sfery, w których każdy błąd może złamać życie człowieka. To jak gaszenie pożaru benzyną. Mniej sędziów, więcej władzy dla tych, którzy nie są jeszcze sędziami. Ale tu jest coś znacznie poważniejszego. To projekt wpisujący się w szerszy trend podporządkowywania wymiaru sprawiedliwości władzy politycznej obecnego rządu. Po tym jak zachował się asesor w sprawie Sławomira Nowaka, gdzie decyzje budzą poważne wątpliwości co do bezszeronności i rzetelności, widać jasno, że nie wolno rozszerzać kompetencji asesorów, zanim nie zostanie odbudowany autorytet i etos sędziego. W tym kontekście chciałbym jasno powiedzieć: tak, wymiar sprawiedliwości wymaga reformy, ale pierwsza zmiana, jaką powinniśmy uchwalić, to ta dotycząca odpowiedzialności sędziów. Każdy sędzia, który złamie prawo, powinien zostać wykluczony nie tylko ze stanu sędziowskiego, ale także z możliwości wykonywania jakiegokolwiek zawodu prawniczego. Taki sędzia nie powinien również liczyć na przywileje ani na 75% ostatniego wynagrodzenia w tzw. stanie spoczynku. To fikcyjna emerytura dla tych, którzy często zawiedli społeczne zaufanie. Czas skończyć z tą hipokryzją. Drodzy sędziowie, nie jesteście nadzwyczajną kastą. Macie służyć Polakom, a nie kolegom z Koalicji Obywatelskiej. Nie potrzebujemy więcej przywilejów, lecz więcej odpowiedzialności. Dlatego ten projekt należy jednoznacznie odrzucić. To nie jest reforma wymiaru sprawiedliwości. To kolejna próba jego kolonizacji przez polityków. Brońmy zasady prawa w Polsce, bo sędziowie mają służyć obywatelom, a nie kolejnej władzy. Dziękuję. (Poseł Barbara Dolniak: Jaki to ma związek?)
Posiedzenie nr 42 w dniu 07-10-2025 (1. dzień obrad)Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Przedmiotem dzisiejszych obrad jest sprawozdanie Komisji Polityki Społecznej i Rodziny dotyczące poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, zawarte w druku nr 1688. Projekt ten, choć obejmuje stosunkowo niewielką liczbę zmian, dotyka ważnych kwestii praktycznych związanych z funkcjonowaniem zakładów aktywności zawodowej, a także obniżeniem wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Celem nowelizacji jest przede wszystkim doprecyzowanie i uproszczenie procedur administracyjnych. Wprowadzony zostaje jednorazowy wniosek nabywcy dotyczący wystawienia informacji o obniżeniu wpłat na PFRON, co eliminuje potrzebę składania wniosków przy każdej transakcji. To rozwiązanie, zdaniem autorów, ma ułatwić życie przedsiębiorcom, a jednocześnie zwiększyć transparentność rozliczeń między podmiotami gospodarczymi a funduszem. Pozytywnie należy ocenić propozycję umożliwiającą wojewodom czasowe zwolnienie organizatorów zakładów aktywności zawodowej z obowiązku utrzymywania określonego wskaźnika zatrudnienia osób z niepełnosprawnościami w sytuacji, gdy brak pracowników wynika z przyczyn niezależnych od pracodawcy, a powiatowy urząd pracy nie jest w stanie skierować odpowiednich kandydatów. Pozwala to na zachowanie ciągłości działania tych zakładów i uniknięcie ponoszenia kar za okoliczności, na które nie mają wpływu. W projekcie ustawy przewiduje się także możliwość zwiększenia finansowania przez samorządy wojewódzkie zakładów aktywności zawodowej ze środków własnych lub z innych środków przekazywanych przez prezesa Zarządu PFRON. Rozwiązanie to daje samorządom większą elastyczność i pozwala reagować na lokalne potrzeby. Jednocześnie rodzi się jednak pytanie o równowagę finansową między regionami. Bogatsze województwa będą mogły wspierać swoje zakłady w większym stopniu, podczas gdy w uboższych regionach może to być trudniejsze. Z kolei zmianę zaproponowaną w art. 29, polegającą na ustaleniu maksymalnego udziału osób z niepełnosprawnościami w zatrudnieniu na poziomie 55% ogółu pracowników, można odczytywać dwojako. Z jednej strony ma ona urealnić funkcjonowanie zakładów i zwiększyć obecność pracowników wspierających, z drugiej strony może mieć wpływ na ograniczenie liczby miejsc pracy chronionej dla osób z niepełnosprawnościami, stanowiących podstawowy cel tych placówek. Podsumowując, projekt ustawy zawarty w druku nr 1688 stanowi próbę technicznego uporządkowania przepisów dotyczących rehabilitacji zawodowej i społecznej. Jego intencją jest uproszczenie procedur, zwiększenie przejrzystości finansowej i dostosowanie przepisów do realnych warunków działania zakładów aktywności zawodowej. W związku z tym należy ten projekt ustawy poprzeć. Dziękuję. (Oklaski)
Posiedzenie nr 42 w dniu 07-10-2025 (1. dzień obrad)Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Przedmiotem dzisiejszych obrad jest sprawozdanie Komisji Polityki Społecznej i Rodziny dotyczące poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, zawarte w druku nr 1688. Projekt ten, choć obejmuje stosunkowo niewielką liczbę zmian, dotyka ważnych kwestii praktycznych związanych z funkcjonowaniem zakładów aktywności zawodowej, a także obniżeniem wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Celem nowelizacji jest przede wszystkim doprecyzowanie i uproszczenie procedur administracyjnych. Wprowadzony zostaje jednorazowy wniosek nabywcy dotyczący wystawienia informacji o obniżeniu wpłat na PFRON, co eliminuje potrzebę składania wniosków przy każdej transakcji. To rozwiązanie, zdaniem autorów, ma ułatwić życie przedsiębiorcom, a jednocześnie zwiększyć transparentność rozliczeń między podmiotami gospodarczymi a funduszem. Pozytywnie należy ocenić propozycję umożliwiającą wojewodom czasowe zwolnienie organizatorów zakładów aktywności zawodowej z obowiązku utrzymywania określonego wskaźnika zatrudnienia osób z niepełnosprawnościami w sytuacji, gdy brak pracowników wynika z przyczyn niezależnych od pracodawcy, a powiatowy urząd pracy nie jest w stanie skierować odpowiednich kandydatów. Pozwala to na zachowanie ciągłości działania tych zakładów i uniknięcie ponoszenia kar za okoliczności, na które nie mają wpływu. W projekcie ustawy przewiduje się także możliwość zwiększenia finansowania przez samorządy wojewódzkie zakładów aktywności zawodowej ze środków własnych lub z innych środków przekazywanych przez prezesa Zarządu PFRON. Rozwiązanie to daje samorządom większą elastyczność i pozwala reagować na lokalne potrzeby. Jednocześnie rodzi się jednak pytanie o równowagę finansową między regionami. Bogatsze województwa będą mogły wspierać swoje zakłady w większym stopniu, podczas gdy w uboższych regionach może to być trudniejsze. Z kolei zmianę zaproponowaną w art. 29, polegającą na ustaleniu maksymalnego udziału osób z niepełnosprawnościami w zatrudnieniu na poziomie 55% ogółu pracowników, można odczytywać dwojako. Z jednej strony ma ona urealnić funkcjonowanie zakładów i zwiększyć obecność pracowników wspierających, z drugiej strony może mieć wpływ na ograniczenie liczby miejsc pracy chronionej dla osób z niepełnosprawnościami, stanowiących podstawowy cel tych placówek. Podsumowując, projekt ustawy zawarty w druku nr 1688 stanowi próbę technicznego uporządkowania przepisów dotyczących rehabilitacji zawodowej i społecznej. Jego intencją jest uproszczenie procedur, zwiększenie przejrzystości finansowej i dostosowanie przepisów do realnych warunków działania zakładów aktywności zawodowej. W związku z tym należy ten projekt ustawy poprzeć. Dziękuję. (Oklaski)
Posiedzenie nr 42 w dniu 07-10-2025 (1. dzień obrad)Panie Marszałku! Nieobecny Panie Premierze! Po czym poznać, że koalicja 13 grudnia się kończy? Ano po tym, że minister Żurek wprowadza lex Gawłowski. Koalicja 13 grudnia już wie, że czeka ją odpowiedzialność karna, więc zabezpiecza się, likwidując losowania sędziów, aby politycznie wskazywać usłużnych sędziów dla swoich kolegów. Apeluję do całej opozycji o zgodę na to, aby każdy sędzia, który złamie prawo, został wykluczony nie tylko ze stanu sędziowskiego, ale też z możliwości wykonywania jakiegokolwiek zawodu prawniczego oraz utracił uprawnienia emerytalne, dla niepoznaki nazywane stanem spoczynku. (Poseł Sebastian Kaleta: Wniosek przeciwny.) Drodzy sędziowie, nie jesteście nadzwyczajną kastą i macie służyć Polakom, a nie Koalicji Obywatelskiej. Składam wniosek formalny o przerwę i uzupełnienie porządku obrad o informację na temat odpowiedzialności sędziów.
Posiedzenie nr 42 w dniu 09-10-2025 (3. dzień obrad)Panie Marszałku! Panie Ministrze! Chciałbym zapytać pana ministra, czy Ministerstwo Sprawiedliwości planuje przygotowanie wytycznych dla prokuratury i policji, które pomogą odróżnić treści upowszechniane przez patostreamerów od treści materiałów edukacyjnych czy dziennikarskich, oraz czy rząd rozważa przeprowadzenie kampanii społecznej skierowanej do młodzieży, mającej na celu uświadomienie kwestii odpowiedzialności karnej za udział w takich transmisjach. Dziękuję.
Posiedzenie nr 42 w dniu 09-10-2025 (3. dzień obrad)Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Stoimy dziś przed projektem ustawy, który odpowiada na jedno z najbardziej niebezpiecznych i niepokojących zjawisk współczesnego Internetu: patostreaming, czyli publiczne transmisje aktów przemocy, upokorzeń, znęcania się nad ludźmi lub zwierzętami, często dla zysku czy taniej sensacji. To nie jest niestety margines. To rzeczywisty, brutalny proceder, który od lat zatruwa przestrzeń publiczną, demoralizuje młodzież i przynosi cierpienie ofiarom. Widzimy transmisje, w czasie których ludzie są bici, ośmieszani, zmuszani do upokorzających czynów, a całość ogląda tysiące internautów, nierzadko przekazujących patostreamerowi darowizny za kolejne ˝atrakcje˝. To patologia przeradzająca się w biznes. W projekcie ustawy poprzez dodanie art. 255b do Kodeksu karnego wreszcie tworzy się jasną, jednoznaczną podstawę prawną do ścigania takich czynów. Do tej pory organy ścigania często musiały stosować przepisy o znęcaniu się, znieważaniu czy groźbach, co utrudniało postępowania. Teraz państwo otrzymuje skuteczne narzędzie, by chronić słabszych, zwłaszcza dzieci, które nierzadko są widzami, ofiarami lub nawet uczestnikami takich nagrań. Warto również podkreślić, że ustawodawca przewidział ważne wyłączenie. Nie będzie karany ten, kto działa w obronie interesu publicznego. Oznacza to, że dziennikarze, organizacje społeczne czy sygnaliści, którzy w celach interwencyjnych ujawniają przypadki przemocy, nie zostaną objęci sankcją. To rozsądny kompromis między wolnością słowa a ochroną przed nadużyciem. Ten projekt to nie ograniczanie wolności w Internecie, lecz oczyszczanie Internetu z treści, które łamią podstawowe zasady człowieczeństwa. Internet nie może być miejscem, w którym bezkarnie promuje się przemoc i poniża ludzi, dlatego projekt zasługuje na poparcie. Dziękuję bardzo. (Oklaski) « Przebieg posiedzenia
Posiedzenie nr 42 w dniu 08-10-2025 (2. dzień obrad)Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Procedujemy dziś nad projektem, który rząd przedstawia jako techniczne uszczelnienie systemu podatkowego, a w rzeczywistości jest to kolejny krok w demontażu polskiego kapitału rodzinnego. Pod pozorem walki z nadużyciami uderza się w samą ideę fundacji rodzinnych, instytucji, które miały wreszcie pozwolić polskim rodzinom budować majątek międzypokoleniowy na wzór zachodnich koncernów. Fundacje rodzinne powstały po to, by chronić polskie firmy przed wrogimi przejęciami, przed rozdrobnieniem majątku, przed uzależnieniem od zagranicznych banków i korporacji. To miała być pierwsza w historii III Rzeczypospolitej próba akumulacji krajowego kapitału, czyli stworzenia mechanizmu, dzięki któremu polskie przedsiębiorstwa przetrwają nie tylko jedno pokolenie, lecz kilka. Wysoka Izbo! Polska nie może rozwijać się w oparciu o kapitał zagraniczny. Państwa narodowe, od Niemiec po Francję, chronią własny kapitał, własne rodzinne przedsiębiorstwa, własne instytucje finansowe, a Polska, zamiast chronić tych, którzy w kraju inwestują, zatrudniają ludzi, płacą tu podatki, tworzy im kolejne bariery, kolejną biurokrację i kolejne podejrzenia. Rząd w uzasadnieniu powołuje się na potrzebę sprawiedliwości podatkowej. Ale gdzie tu jest sprawiedliwość, skoro zagraniczne koncerny handlowe i banki transferują zyski do rajów podatkowych, a polskie rodzinne przedsiębiorstwa, fundacje okładane są nowymi obciążeniami fiskalnymi? Wysoka Izbo! Nie ma silnego państwa bez silnego rodzinnego kapitału. A ta ustawa działa dokładnie odwrotnie, osłabia polską własność i zniechęca do budowania majątku w Polsce. To jest projekt krótkowzroczny, antyrozwojowy i niebezpieczny. Zamiast wzmacniać fundamenty polskiej gospodarki rodzinnej, rząd ponownie wybiera łatwe przychody fiskalne kosztem długofalowego rozwoju. Nie buduje się bogactwa narodu, karząc tych, którzy to bogactwo tworzą. Zamiast kolejnych restrykcji dajmy polskim rodzinom wiarę, że mogą rozwijać swoje firmy i pozostawiać dorobek w Polsce, a nie za granicą, bo tylko polski kapitał, który ma swoją tożsamość i swoje korzenie tutaj, w kraju, jest gwarancją naszej niepodległości gospodarczej. Składam wniosek o odrzucenie tego projektu w pierwszym czytaniu. Dziękuję.
